درد اینست ...

درد اینجاست که دیگر غم  نان تکراریست
باز هم  سیزده نحس زمان اجباریست

درد تلخیست همه هیچ و گل اویز همند

همه بیهوده به فکر کم ناچیز همند

حرف اینجاست که ایمان شده اسباب گناه
راه گم کرده به محضر شده رنجور وتباه

غیر ممکن شده امکان ودگر وصفی نیست
به فنا رفته به خود امده وحرفی نیست

از چه باید بنویسیم که بی فایده است
بعد ظهر سگی زندگی بی قاعده است

کاش میشد که غزل هم بشود ساکت وسرد
میشود درک کنی حال مرا حضرت درد؟

مریم آقاجانی