دو رباعی از رها اسفندیاری

ابری شده ام که گریه درسر دارد
رعدی که نمایشی سراسر دارد
آن کهنه درختیم که با سرسبزی
می ترسداگر خدا تبر بردارد

💐💐💐
خوابیده غمی دوباره در بستر شب
زخم است که جاگرفته بر پیکرشب
خورشید تمام سرکشی هارادید
دادند به دست آب… خاکسترشب

رهااسفندیاری

1 دیدگاه دربارهٔ «دو رباعی از رها اسفندیاری»

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *