سُرخیِ گونه هایَت
مَرا به یادِ لاله هایِ واژگون
می اَندازَد
وَ لِطافَتِ دَستانَت
مَرا بِه یادِ مادَری
که پینه را
اَز کارخانه ی ریسندگی
به یادگار آوَرده اَست
وَ نِگاهَت
مَرا به یادِ کودَکانی
که با دَستمُزدِ پِدرانِشان
بادبادَک خَریده اَند
برایِ تَقدیر
اَز آسمانِ نیلگون
که به تَساوی
تقسیم شُده

مریم_پورصفری
رستا